- Tak, to dobre imię. Dziewczynka może się nazywać Katika. - odpowiedziałam podekscytowana.
- Te imiona są naprawdę ładne. - oznajmił.
- Zgadzam się. - odrzekłam z uśmiechem. I w tedy przypomniało mi się cała przeszłość. Radosne i wzruszające oraz bolesne i przykre chwile. Na przykład nasze zaręczyny, pierwszy dzień w watasze, śmierć rodziców i rozpad rodzinnej watahy oraz dzień, w którym Arcanum przekazała watahę w nasze ręce. Właściwie, to nie wiem dlaczego to zrobiła. Dlaczego odeszła... Z zamyślenia wyrwał mnie ciepły głos Tanne`go:
- O czym tak myślisz? - zapytał.
- A tak sobie wspominam... - odpowiedziałam z głową w chmurach.
- To nie przeszkadzam. - powiedział śmiejąc się.
- Oj ty, ty! - krzyknęłam półgłosem chichocząc.
<Tanne?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz